காப்டன் மகள் புஷ்கின் எழுதிய கடைசி புதினம் 1836 இல் எழுதப்பட்டது. 1744-1775 ஆண்டுகளில் புகச்சோவ் தலைமை தாங்கிய விவசாய எழுச்சியை பின்னணியாகக் கொண்ட நாவலிது.
1774 களில் விவசாயிகளின் நலனுக்காக கலகம் செய்த புகச்சோவ் என்கிற கலகப்படை தலைவனை பற்றிய படைப்பு வரலாற்றின் மீதான புனைவு இந்தப் புதினம், நம் காலத்து சந்தனக்காடு வீரப்பனை நினைவுபடுத்த கூடியது.
புதினத்தில் நாயகன் பணியில் உள்ள கோட்டை கலகக்காரன் புகச்சோவால் கைப்பற்றப்பட்டு அதிகாரிகள் எல்லாம் தூக்கிலிடப்பட நம் நாயகனுக்கு மட்டும் சிறப்பு சலுகையாக தூக்கில் இருந்து தப்பி சுதந்திரமாக இடத்துக்கு போக அனுமதி கிடைக்கிறது. ஆனால் அவனுக்குள்ள நெருக்கடி கோட்டையில் சிக்கி இருக்கும் தன் காதலியை மீட்பது அவளை தன் தாய் தந்தையரிடம் அழைத்து சென்று கடுமையான கண்டிப்புள்ள பெற்றோரிடம் அவளை மணக்க சம்மதம் பெறுவது, இப்படி ஏகப்பட்ட சிக்கல்கள் இதனிடையே கலக்காரன் கோட்டையிலிருந்த எல்லோரையும் தூக்கிலிட உன்னைமட்டும் தப்ப விட்டதேன் என்று ருஷ்ய அரசு கேள்வியெழுப்பி சந்தேகத்தில் தேச துரோக குற்றம்சாட்டி பியோதரை கைது செய்கிறார்கள். பிறகு அதிலிருந்து அவன் தப்பி கேப்டன் மகளை எப்படி அடைகிறான் என்கிற பதட்டமும் விறுவிறுப்புமான கலையழகுமிக்க இந்த நாவலை நீங்கள் வாசிக்க வேண்டும்.
பிழைப்புக்காக சொகுசான அழுகிய வாழ்க்கைக்காக யார் காலிலும் மண்டியிடும் பிறவிகள் உலகமெங்கும் இருக்கிறார்கள் எப்போதும் இருந்திருக்கிறார்கள் என்பதை அலெக்சாந்தர் புஷ்கின் எவ்வளவு கலாபூர்வமாக சொல்கிறார் என்பதை நீங்கள் வாசிக்க வேண்டும் மிக அற்புதமான கலை படைப்பு.
– கரன்கார்க்கி
