வேறொரு காலத்தின் மொழி, வாழ்க்கையின் நினைவுகள் தேறல்போல ஏறிய கவிதை உலகம் டி.கண்ணனுடையது. மகத்துவமான ஞாபகங்களைக் கொண்ட ஒரு கோயில் தேர், கோயிலின் மதில் சுவருக்கு வெளியே சோடியம் விளக்கொளியில் உடைந்து கிடப்பதைப் பார்க்கும் உணர்வை இவரது கவிதைகள் ஏற்படுத்துகின்றன. சிறுகதையாசிரியர் மௌனி தன் கதைகளில் எழுப்ப முயன்ற பாழ்பட்ட வசீகரத்தை இவர் தனது இசைமை கூடிய மொழியாலும், பழைய ஞாபகங்கள் தொனிக்கும் சொற்களாலும் உருவாக்குகிறார்.