தீபாவளி சிறப்புச் ‘சிறு’ கதைகள்

பரிவை சே.குமார்.

‘சிறு’ கதை – 1 : டிரஸ்

தீபாவளிக்கு அப்பா ரெண்டு டிரஸ், அம்மா ஒரு டிரஸ், தாத்தா பாட்டி ஒரு டிரஸ் என நான் கு புது வரவுகளால் சந்தோஷத்தில் திளைத்த ரகு, எடுத்து எடுத்துப் பார்த்து சந்தோஷப்பட்டான்.

தீபாவளிக்கு முதல் நாள் பள்ளி விடுமுறை என்பதால் வீட்டிலிருக்காமல் வெளியே விளையாட ஓடிய ரகுவை, ‘தெருப்பயக கூட விளையாட போகாதே… வீட்ல வீடியோ கேம் விளையாடு… அப்பா வந்தா அடிப்பாரு’ என்று கடிந்து கொண்டாள் அம்மா. ‘போம்மா போரா இருக்குது… நான் ரமேஷ் கூட விளையாட போறேன்’ என்றபடி ஓடினான். அவனை நிப்பாட்ட முடியாது என்று தெரிந்து கொண்ட அம்மா, ‘சீக்கிரம் வந்துடு’ என்று சொல்லி வைத்தாள்.

விளையாடிவிட்டு திரும்பிய ரகு முகம் வாடியிருந்தது. அவனைப் பார்த்த அப்பா, ‘என்ன வெயில்ல ஆட்டமா?’ என்றார். ‘இல்லப்பா நிழல்லதான் வெளாண்டோம்…’ என்றவன் ‘அப்பா…’ என்று இழுத்தான். ‘என்னடா… இங்க வா’ அவனை இழுத்து உச்சி மோர்ந்த அப்பா ‘ உனக்கு என்ன வெடி வேணும் வாங்க போகலாமா..?’ என்றார்.

‘அப்பா… ரமேசுக்கு இன்னும் டிரஸ்ஸே எடுக்கலையாம்… பாவம்ப்பா அவன்… எனக்குத்தான் நாலு டிரஸ் இருக்கே… அவனுக்கு ஒண்ணு கொடுக்கலாமா… எல்லாரும் புது டிரஸ் போடுறப்போ அவன் மட்டும் பழைய டிரஸ்ஸோட… பாவமில்லைப்பா… ப்ளீஸ்ப்பா…’

பணக்காரக் குடும்பத்தில் பிறந்தாலும் அடுத்தவனுக்கு இறங்கும் அந்த பிஞ்சின் பேச்சு அப்பாவுக்கு சில பல உண்மைகளை உணர்த்த, ‘ம்… கொடுக்கலாமே… ஈவ்னிங் போயி நாம கொடுத்துட்டு வரலாம்’ என்றதும், ‘தாங்கஸ் அப்பா’ என்று கட்டிக் கொண்டான்.

———————-

‘சிறு’ கதை – 2 : கொதிப்பு

“என்ன வீரையா…புள்ளைகளுக்கெல்லாம் டிரஸ் எடுத்துட்டியா…?”

“இல்ல முதலாளி… இன்னைக்கு நீங்க கொடுக்கிற பணத்துல இருந்துதான் வாங்கிட்டுப் போவணும்… விடிஞ்சா தீவாளி… கொஞ்சம் சீக்கிரம் விட்டிங்கன்னா போயி புதுத்துணி வாங்கிட்டு கருக்கல்ல வீட்டுக்குப் போயிடுவேன்…”

“சரி… சரி… போகலாம்… இப்ப பாலைப் பாத்து எடயக்கட்டு… தண்ணியா வச்சிட்டின்னா எவனும் டீக்குடிக்க வரமாட்டான்… அழகர் வந்தோடனே போயி வாங்கிக்கிட்டு வந்துடு… முன்னப்பின்ன ஆனா கடைய அடைச்சாலும் அடச்சிடுவாங்க…” என்றபடி 200 ரூபாயை அவனிடம் நீட்டினார்.

“முதலாளி… வூட்டுக்காரிக்கும் பொடவை வாங்கணும்… இது பத்தாது… ஒரு 500 ரூபா கொடுத்தியன்னா…”

“ஏம்ப்பா… காசு என்ன கொடியிலயா காக்கிது… சம்பளம் போக இது தீபாவளிக் காசுதான்… இதுல வாங்கப் பாரு. தீபாவளிச் சாமான் வாங்கணுமுன்னு சம்பளத்தையும் பைசா பாக்கியில்லாம வாங்கிட்டே… ம்…” என்றபடி ஒரு 100 ரூபாயை எடுத்து “இந்தா இதுக்குள்ள வாங்கப் பாரு… சும்மா அதிக காசை துணியில போடாம…” என்றார்.

“சரி முதலாளி…”

‘அப்பா’ என்றபடி வந்தான் அவரது செல்ல மகன்.

“என்னப்பா… எதுவும் வாங்கணுமா?”

“வெடி வாங்கணும்… காசு வேணும்…”

“எவ்வளவு வேணும்… ஆயிரம் போதுமா..?”

“ம்ம்ம்… போதுமுன்னு நினைக்கிறேன்…”

“இந்தா… அப்புறம்… இதை பெட் ரோல் போட வச்சுக்க… நாளைக்கு வெளிய தெருவ போவேயில்ல…” என்றபடி 1500 ரூபாயை கொடுக்க…

‘காசை கரியாக்குனாலும் ஆக்குவாங்க… வேலை பாக்குறவனுக்கு கொடுக்க மனசு வராது… என்ன செய்ய எல்லாம் நம்ம தலையெழுத்து’ என்று நினைத்தபடி பாய்லரை சூடாக்கியவன் மனசு கொதித்தது.

———————-

‘சிறு’ கதை – 3: சுவீட்

விடிந்தால் தீபாவளி… கடந்த ஒரு மாத காலமாகவே தையற்கடையில் இராப்பகல் பார்க்காமல் உழைத்த கிட்டு, தைத்த துணிகளெல்லாம் கொடுத்தவர்கள் வாங்கி சென்றதால் சற்று ஆசுவாசப் படுத்திக் கொள்ளும் விதமாக அமர்ந்து கணக்குப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அப்போது அவனது பார்வையில் பட்டது அவனுக்கு நெருக்கமானவர்களும் பழகிய கடைக்காரர்களும் கொடுத்த சுவீட் பாக்ஸ்.

ஒவ்வொன்றாக எடுத்து சுவீட் கடையின் பேரை வாசித்து பிரபலக் கடைகளின் பாக்ஸ்களை மட்டும் எடுத்துக் கீழே வைத்துவிட்டு மற்றவற்றை மேலே வைத்தான். அதை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் காசாப்பையன்.

தன்னிடம் வேலை பார்க்கும் வேலையாட்களுக்கு கணக்கு முடித்து அனுப்பும் போது அவன் வேண்டாமென்று ஒதுக்கிய சுவீட் பாக்ஸ் ஒன்றை கொடுத்து ‘சந்தோஷமாக் கொண்டாடுங்க…’ என்றான். எல்லாரும் போக, காசாப்பையனை அழைத்து அவனுக்கு பணம் கொடுத்து சுவிட் பாக்ஸ் ஒன்றுக்குப் பதிலாக இரண்டாய் எடுத்துக் கொடுத்தான் சிரித்தபடி.

“வேண்டாண்ணே… வீட்ல யாரும் சாப்பிட மாட்டாங்க.. எதுக்கு வீணாவுல…” என்றான்.

“அட சும்மா புடிடா…” கட்டாயப்படுத்தி கையில் திணிக்க, போகும் வழியில் சாக்கடையில் வீசிவிட்டு ‘கொக்காலி சுகருல்ல வேகுறான்… அவன் திங்கப்போற மாதிரி நெய் சுவிட்ட எடுத்து வச்சிட்டு… அந்து முறிஞ்சத நமக்கு தாரான்… கோத்தா எங்கம்மா சுடுவாங்கடா சூப்பரா… எனக்கெதுக்கு இந்த காஞ்சது…” என்று சத்தமாக சொல்லிக் கொண்டே தரையை உதைத்தான்.

2010-ல் மனசு வலைப்பூவில் எழுதியது.

நன்றி : படங்கள் இணையத்திலிருந்து