புத்தகப் பார்வை : திருவிழா (நாவல்)

அழகுராஜா

இதுவரை வாசித்த நூல்களில் தேனி கவிப்பேரரசு வைரமுத்து, ராமநாதபுரம் எழுத்தாளர் வேலராமமூர்த்தி, செக்கானூரணி (மதுரை to உசிலம்பட்டி மத்தியில் இருக்கும் ஊர்) எழுத்தாளர் கவிஞர் ஏகாதசி இவர்களின் எழுத்தின் மூலம் அந்தப் பகுதி மக்களின் வாழ்வியலையும், வட்டார பேச்சையும் வாசித்து ரசித்த நான், இந்தத் திருவிழா நூலின் மூலம் சிவகங்கை மாவட்டம் சுற்றி உள்ள மக்களின் வாழ்வியலையும், வட்டாரப் பேச்சையும் ரசித்து உள்ளேன்.

முகநூலில் நித்யா குமார் பெயரில் இருக்கும் பரிவை சே.குமார் நண்பராகத்தான் எனக்கு முதல் அறிமுகம். வெளிநாட்டில் பணிபுரியும் தேவகாட்டைக்காரர். ‘எதிர்சேவை’ சிறுகதைத் தொகுப்பு, ‘வேரும் விழுதுகளும்’ நாவல் எனப் பயணித்து ‘திருவிழா’வைத் தனது மூன்றாவது நூலாக் கொண்டு வந்துள்ளார்.

இரண்டு வருடத்துக்கு முன் விடுமுறையில் மதுரை கள்ளழகர் திருவிழாவிற்கு வந்தவரை அவரின் மாமனார் இல்லத்தில் சந்தித்த போது இந்தப் புத்தகத்தைப் பரிசாகத் தந்தார்.

இது முழுக்க முழுக்க ஒரு குடும்பத்தின் கதை, பகை உள்ள குடும்பங்களுக்குள் ஏற்படும் காதல், பகை மற்றும் காதலுக்குள் சுருக்கமாக ஊரின் கதைகள் , கோவில்களின் வரலாறு, உணவகங்களின் சிறப்புன்னு ரசிக்கும்படி எழுதி உள்ளார். இத்துடன் புத்தக வாசிப்பாளரான நாயகி புவனா தான் வாசிக்கும் புத்தகங்கள் பற்றி அவ்வப்போது சிறு அறிமுகம் செய்வதாகவும் எழுதியிருக்கிறார்.

எனக்கு ரொம்ப நாளாய் ஒரு ஆசை… எல்லா வகையான காதலையும் வாசிச்சாச்சு இந்த அத்தை மகன், மாமன் மகளுக்குள் இருக்கும் காதலை யாரும் ஏன் எழுதலன்னு (நான் படித்தவரை), அந்தக் குறை இதில் தீர்ந்தது. ஆமாம் இதில் 576 பக்கத்தில் குறைந்த பக்கங்களில் உறவுகளுக்குள் இருக்கும் கதையைச் சொல்லி , வேறு கிளைக் கதைகள் எதுவுமில்லாமல் அதிகமான பக்கங்களைக் காதலுக்காக ஒதுக்கி உள்ளார்.

நீங்க நினைக்கலாம் தொடர்ந்து காதலர்களுக்குள் நடக்கும் நிகழ்வுகளை வாசிக்கிறப்ப சலிக்காதான்னு… ம்கூம் சலிக்கல… சலிக்கவும் செய்யாது. ஏன்னா வாசிக்கிற நாம் காதலிப்பது போல உணர வைக்கும் எழுத்து இது.

கதை நாயகர்கள் கண்ணன் மற்றும் புவனாக்கு இடையில் ‘கம்பசேவை’ என்னும் திருவிழாவில் தொடங்கும் காதல் யாருக்கும் தெரியாமல் இருக்கும் போது கள்ளழகர் எதிர்சேவையில் ஊரே தெரிந்து கொள்ளும்படி வெளிப்படுகிறது. அதன் பின்னான நிகழ்வுகள் கதையின் இறுதிவரை புத்தகத்தைக் கீழே வைக்காமல் நம்மை இழுத்துச் செல்கிறது.

முழுசா நூலை வாசித்த பின் இதற்குத் ‘திருவிழா’ எனப் பெயர் வைப்பதற்கு பதிலாக ‘எதிர்சேவை’ பெயர் வச்சு இருக்கலாமே நினைக்கிறப்ப தான் ஆரம்பத்தில் ஆசிரியர் சொன்னது ஞாபகம் வந்தது. ‘எதிர்சேவை’ என்னும் சிறுகதையை வைத்துத்தான் இந்த நாவலை எழுதி உள்ளார். இவரோட முதல் சிறுகதைத் தொகுப்பு இக்கதையின் பெயரைத் தாங்கித்தான் வெளிவந்துள்ளது.

ஒவ்வொரு நாவலிலும் ஒரு நிகழ்வு நம் மனசை விட்டு மறையாமல் பதிஞ்சு இருக்கும் அப்படி ஒரு நிகழ்வு இதிலும் இருக்கு.

பதினெட்டு, பத்தொம்பது வருஷம் கழிச்சு நடக்கும் கம்பசேவை திருவிழாவில் ஊர் வழக்கப்படி சின்னக்கருப்ப ஐயாவின் வாரிசுகளுக்கு மரியாதை செய்வது வழக்கம். இப்போது அந்தத் தலைமுறையில் பதினைந்து வயது சிறுவன்தான் இருக்கிறான்.

திருவிழா குறித்த பேச்சு எடுக்குறப்ப சேகர், ‘ஏப்பா இன்னும் எதுக்குப்பா முதல் மரியாதையைப் பற்றிப் பேசிக்கிட்டு இந்த வருஷத்தில் இருந்து வேணாம்பா’ என்று சொல்ல. அதற்கு மற்றவர்கள் ‘ஏப்பா எம்புட்டோ வேலைக இருக்கு இப்போ இத ஏன் பேசுற’ன்னு கேக்குறப்ப, ‘மத்த ஊரில் இந்த வழக்கமெல்லாம் இப்ப இல்ல நம்ம ஊர்ல ஏன் இன்னும் தொடரனும்’ எனச் சேகர் சொல்ல. ‘சரிப்பா முதல்ல இந்த வருசம் பிரச்சினையில்லாம சாமி கும்பிடுவோம் அடுத்த வருஷம் இதப் பத்தி முடிவெடுப்போம்’ன்னு பெரியவர்கள் சொல்ல, சேகர் ஏதும் பேசாம உக்காந்திருவார். ஏன்னா சேகர் ஒரு குதர்கமான ஆளு அவர் பேச்சு ஊர்ல யாருக்கும் பிடிக்காது.

திருவிழா வரவு செலவு பாக்கும் போது மீண்டும் முதல் மரியாதை பற்றி சேகர் பேசுறப்ப ‘ஏன்பா மீண்டும் ஆரம்பிச்சுட்டியா..?’ என ஊரே முணுமுணுக்கும். அப்ப அங்க தன் அம்மாவுடன் வரும் முதல் மரியாதை வாங்கிய சிறுவன், பெரியவர்கள் முன் கும்பிட்டு விழுந்து ‘இனிமே எனக்கு மொதமரியாதை கொடுக்க வேணாம். சேகர் மாமா சொன்ன மாதிரி கோயில்ல எல்லாரும் ஒண்ணு தான் இதுல எதுக்கு மொத மரியாதை. ஆம்பள இல்லாத வீட்டுல எங்கம்மா உழச்சாத்தான் சாப்பாடும் எங்க படிப்பும் மொதமரியாத கொடுக்கிற சாமிக்கு எங்க கஷ்டம் தெரியாதுன்னு ” சொல்லிட்டு விறுவிறுன்னு கிளம்பிப் போறவனைப் பார்த்து என்ன சொல்றதுன்னு தெரியாம வாயடைத்துப் போய் பார்ப்பார்கள் ஊர் பெரியவர்கள்.

எப்பா எவ்வளவு வலி… இது கதை மட்டும் அல்ல பல ஊர்களில் இது மாதிரி சாதி பார்த்து வசதி பார்த்து காலம் காலமா அவர்களுக்கு தந்து வந்த மரியாதை பறிக்கப்பட்டுள்ளது.

சும்மா ஊர் மரியாதை தந்திடுவாங்களா அந்த ஊர்க்காக நல்லது செய்து இருக்கலாம் ஏன் உயிர் தியாகம் கூட செய்து இருக்கலாம் அதற்கு நன்றி கடன் தான் இந்த முதல் மரியாதை. இதிலும் ஏன் அந்த சிறுவனுக்கு முதல் மரியாதை தராங்க என்பதை கொஞ்சம் விரிவாச் சொல்லி இருந்தா நல்லா இருந்து இருக்கும்.

சரி கதைக்கு வருவோம் சிவகங்கை மாவட்டம் தேவகோட்டைக்கு அருகில் இருக்கும் பேருந்து வசதியில்லாத ஒரு சிறு கிராமம் அழகன்குளம். வானம் பார்த்த பூமியின் ஊர் அம்பலகாரர் அழகர்சாமி. ஊருக்குள் மட்டுமன்றி சுத்துப்பட்டுக் கிராமங்களிலும் அவருக்குத் தனி மரியாதை.

அழகர்சாமிக்கு மூன்று மகன்கள் இரண்டு மகள்கள் . மகன்களில் மூத்தவன் கோவிந்தன் அழகர்சாமியைப் போல் ஊருக்குள் நல்ல பெயர். மனைவி ராஜலெட்சுமி உதவின்னு வந்து நின்னா ஏன்னு கேக்காம செய்யக்கூடியவள். மனைவி பவானியிடம் அப்பன் பேரக் காப்பாத்துறதுல என்னோட புள்ளய அடிச்சிக்க முடியாது. சின்னது இருக்கே எப்பவும் என்னய எதுத்துக்கிட்டுத்தான் நிக்கிதுன்னு அடிக்கடி அழகர்சாமி சொல்வதுண்டு.

யார் கண் பட்டதோ மூத்தவனுக்கும் இளையவனுக்கும் சின்னதாய் ஒரு பிரச்சனை வர யாரிடமும் பேசாமல் கோவிந்தன் குடும்பம் ஒதுங்கியிருக்கிறது, ஒதுக்கப்படுகிறது.

அழகர்சாமி மூத்த மகள் தீபாவின் கணவர் சுப்ரமணி மதுரையில் ஹோட்டல் வச்சு இருக்கார். அவளின் மகன் கண்ணன் கம்பசேவைக்கு ஊருக்கு வரும்போது கோவிந்தன் மகள் புவனாவைப் பார்க்கிறான். தனது சொந்தக்காரனும் நண்பனுமான குணாவின் தங்கை மல்லிகா மூலம் கண்ணனுக்கும் புவனாவுக்கும் காதல் உருவாகுது.

நேரில் பார்த்தால் கூட பேசாமல் பகையோடு இருக்கும் குடும்பத்தில் இப்படி ஒரு காதல் தொடங்குனா என்ன ஆகும். வீட்டுக்குத் தெரியாமல் தொடரும் காதல் கள்ளழகர் எதிர்சேவையில் எல்லாருக்கும் தெரிய வருகிறது. இதற்கு முன்பே தீபாவுக்கு அரசல்புரசலாய் தெரிய வந்ததால் மருத்துவம் படிக்கும் சுபாவைக் கண்ணனுக்கு பேசி முடிக்கிறார்கள்.

என்னப்பா கதை வேற பக்கமாப் போகுதே அப்புறம் எப்படி இவர்களின் காதலை பெரியவர்கள் ஏத்துக்கப்போறாங்கன்னு நினைக்கிறப்ப, எதிர்பாராத ஒரு டுவிஸ்ட் கதையில வர பிரிந்த குடும்பங்கள் ஒன்னு சேர்ந்திடுறாங்க.

ஏதோ புத்தகம் வாசிக்கிற மாதிரி இல்ல… நம்ம குடும்பத்துக்குள் நடக்கிற மாதிரி சுவாரஸ்யமா எழுதி உள்ளார். வாசித்தால் அதை அனுபவிக்கலாம்.

நண்பர் பரிவை சே.குமார் அவருக்கு எனது வாழ்த்துக்கள்…

——————————————————
நூலின் பெயர் : திருவிழா
ஆசிரியர் : பரிவை சே.குமார்
வெளியீடு : கலக்கல் ட்ரீம்ஸ் பதிப்பகம்
பக்கம் : 576
விலை : 550
———————————————————-