குறுநாவல் : விசாரணை

(இத்தொடர்கதை திங்கள், புதன், வெள்ளி ஆகிய மூன்று நாட்களில் வெளிவரும்)

அத்தியாயம் – 3

நடந்தது :

தொழிலதிபர் தணிகாசலம் ஊட்டியில் வைத்து கொடூரமான முறையில் கொலை செய்யப்படுகிறார். அவரை யார் கொலை செய்தார் என்பதைக் கண்டுபிடிக்க தனது விசாரணையை வீட்டு வேலைக்காரியிடம் இருந்து ஆரம்பிக்கும் இன்ஸ்பெக்டர் சுகுமாரன். அவளிடம் விசாரிக்கும் போது இரண்டு பேரைப் பற்றி அறிந்து அவர்கள் கொலை பண்ணியிருக்கலாமா என சந்தேகிக்கிறார்.

நடப்பது:

சுகுமாரன் ‘சிவராமன்தான் கொன்னிருக்கணும்’ எனச் சொன்னதும் லதாவின் தலை வேகமாக ஆடியது.

“என்ன… ஆமாதானே..?”

“ஐய்யய்யோ… அவரு ரொம்ப நல்லவரு சார்… நேத்துப் பகல்ல அவரு இங்க வரலை சார்… ஐயா கூட எங்கயும் வெளிய போகல.”

“சிவராமன் கொன்னிருப்பாரான்னு கேட்டா நல்லவருன்னும் நேத்துப் பகல்ல  வரலைன்னும் சர்ட்டிபிகேட் கொடுக்கிறே..?”

“இல்ல சார்… ரொம்ப நல்ல டாக்டர்… எல்லாருக்கும் உதவி செய்வாரு… ஐயா வரும் போதெல்லாம் அவரு இங்க தினம் வருவாரு… நேத்து வரலை… ஐயா கூட சாப்பிடும் போது சிவராமனுக்கு இன்னைக்கு ஏதோ முக்கியமான ஆபரேசனாம்… அதான் வரலையாம்ன்னு சொன்னாங்க…”

“இருக்கட்டுமே… நீ சாயந்தரம் போயிருவே. ராத்திரி வந்திருந்தா..?”

“அப்படியே வந்தாலும் எட்டு மணிக்கு மேல இங்க தங்க மாட்டாருன்னு ரெத்தினண்ணன் சொல்லியிருக்கு. அவரு அப்படிச் செய்யிறவரு இல்லை சார்”

“அடேங்கப்பா… அவருக்காக இவ்வளவு பேசுறே… உன்னையக் கவனிப்பாராக்கும்?”

“சார்ர்ர்ர்ர்…”

“ம்… சரி… எல்லாருக்கும் உதவுவாருன்னு நீதானே சொன்னே… அதான் உனக்கும் அப்பப்ப உதவுறதால நீ அவருக்கு உண்மையா இருக்கியோன்னு…”

“சத்தியமாச் சொல்றேன் சார். அவரு ரொம்ப நல்லவரு”

“சரி இருக்கட்டும். நல்லவருன்னா தப்புச் செய்ய மாட்டாங்களா..? சரி அவரு யாருக்கு உதவ இந்தக் கொலையை பண்ணுனாருங்கிறது கண்டிப்பாக உனக்கு தெரிஞ்சிருக்கும்ன்னு என்னோட மனசுக்குள்ள பட்சி சொல்லுதே…” கையை முறுக்கியபடி சொன்னார் சுகுமாரன்.

“சத்தியமா அவரு அப்படி ஆளில்லை. எனக்கும் எதுவும் தெரியாது சார்…”

“பாத்தியா தடயமே இல்லாம ஒரு கொலை… டாக்டர்ல அதான் ரொம்ப கிளியரா செஞ்சிட்டுப் போயிருக்கார்… இல்லையா…?”

“சார்… எனக்கு எதுவும் புரியல…”

“நல்லா நடிக்கிறே… ஆமா உனக்கு இதுல என்ன பங்கு…?”

“சார்… என்ன சார் திரும்ப திரும்ப அதுக்கே வாறீங்க… நீங்க என்னய சந்தேகிக்கிறீங்க… சத்தியா நா உண்ட வீட்டுக்குத் துரோகம் பண்றவ இல்ல சார்… எம்புள்ள மேல சத்தியமாச் சொல்றேன் சார்… இது எனக்குத் தெரிஞ்சி நடக்கலை… போலீஸ்காரங்க எங்களை மாதிரி சாதாரண ஆளுங்கக்கிட்டதான் மாத்தி மாத்திக் கேள்வி கேட்டுக் குழப்புவீங்க… இந்தக் கேசை முடிக்கணுமின்னா என்னையவே கொலைகாரி ஆக்கினாலும் ஆக்கிடுவீங்க…” கண்ணீரோடு சொன்னாள்.

“டாக்டர்தான் எல்லாருக்கும் சர்டிபிகேட் கொடுப்பார். நீ டாக்டருக்கே சர்டிபிகேட் கொடுக்குறியே..?”

 “உண்மையிலேயே டாக்டர் ரொம்ப நல்லவரு சார்… அவரு பண்ணியிருக்கமாட்டாரு… யாரு எதுக்காக பண்ணுனாங்கன்னு எனக்குத் தெரியாது சார்… காசுக்காக கழுத்தறுக்கிற சாதியில்லை சார் எங்க சாதி…” இதுவரை பயந்து பயந்து பேசியவள் உனக்கென்ன பங்குன்னு கேட்டதற்குப் பின் வார்த்தைகளைப் பொரிந்து தள்ளினாள். பேச்சில் கோபமும் கூடியிருந்தது.

“சரி… சரி… எதுக்கு இப்ப கோபப்படுறே… அவரு நல்லவருன்னு சொல்லிட்டே… நல்லவரா… கெட்டவரான்னு நான் விசாரிச்சிக்கிறேன்… ஆமா அப்புறம் ஒரு விஷயம் கேள்விப்பட்டேனே உண்மையா…?” மெதுவாக கொக்கியைப் போட்டார் சுகுமாரன்.

“எ…என்ன சார்?” கலவரமாய்க் கேட்டார்.

“உனக்கும் உங்க ஐயாவுக்கும் ஒரு இதுன்னு கேள்விப்பட்டேனே…. உண்மையா?”

“சார்…” கத்தினாள்.

“இங்கபாரு…. போலீசுகிட்ட மறைச்சி உண்மை தெரிய வந்தா என்னாகும் தெரியுமா? சும்மா சொல்லு… நீயும் அழகா இளமையோட இருக்கே… அவருக்கும் மனைவி இல்லை…. சில நாள் வேலைக்கு நிறையவே கொடுப்பார்ன்னு வேற சொல்றே… எல்லாத்தையும் கூட்டிக் கழிச்சிப் பார்த்தா… ” 

லதா வேகமாக இடைமறித்தாள்.

“கூட்டிக் கழிச்சி வகுத்தெல்லாம் பாக்காதீங்க சார்… எங்களுக்கு வகுத்தல் பெருக்கல் எல்லாம் தெரியாது. நாங்க ஏழைங்க.. வயித்துப் பொழப்புக்காக வேலைக்கு வர்றோம்… கெட்டுப் போயித்தான் சாப்பிடணுமின்னு இல்லை… அப்படி ஒரு சாப்பாட்டைச் சாப்பிடுறதுக்கு மலத்தை திங்கலாம் சார்… அவரு மதுரையில எப்படின்னு தெரியலை… இங்க வர்ற மூணு நாளும் சத்தியவான் சார்… வேலைக்கு வர்ற பொண்ணுதானேன்னு இல்லாம மகளாட்டம் நினைப்பாரு சார்… அவருக்கும் வயசுக்கு வந்த பொண்ணு இருக்கு… நானும் அப்படிப்பட்ட பொண்ணு இல்லை…. அவரும் அப்படிப்பட்ட ஆளில்லை…” படக்கென்று சொன்னாள்.

அவளின் முகத்தில் பயத்திற்கான அறிகுறி சுத்தமாய் மறைந்திருந்தது. ஆரம்பத்தில் பயந்து பயந்து பேசியவள் மெல்ல மெல்ல சகஜநிலைக்கு வந்து சிவராமனுடன் சேர்ந்து கொலை பண்ணினாள் என்ற போது வேகமாகப் பேச ஆரம்பித்து, தன்னைத் தவறானவள் என்று சொன்னதும் ஆவேசமாகப் பேச ஆரம்பித்திருந்தாள்.

இவள் செய்திருக்கவோ அல்லது யார் செய்தார்கள் என்பதை அறிந்திருக்கவோ மாட்டாள் என்று நினைத்தவர் “இங்கேரு… லதா… எப்பக் கூப்பிட்டாலும் ஸ்டேசனுக்கு வரணும்… உம்புருஷனையும் கூட்டிக்கிட்டு வரணும்… சரியா…?” என்று அவளிடம் சொல்லிவிட்டு வெளியில் வந்தார்.

‘அன்புள்ள மன்னவனே… என் ஆசைக் காதலனே…’ என அவரின் செல்பேசி அழைக்க, எடுத்து “என்ன கவி..” என்றார். எதிர்முனை ஏதோ சொல்ல “ஓ அப்படியா… என்னைய பேசச் சொன்னாங்களா..? சரி நான் மாமாகிட்ட பேசிக்கிறேன்…” என்றார்.

எதிர்முனையில் மனைவி கவிதா ஏதோ கேட்க, “என்ன… சாப்பாடா… இல்லம்மா… கொஞ்சம் லேட்டாகும்மா… ஒரு மர்டர் கேஸ் குட்டிம்மா… நான் ஸ்பாட்லதான் இருக்கேன்… செத்தது ஒரு பிஸினஸ்மேன்… கொஞ்ச நேரத்துல லோக்கல் சேனல்ல செய்தி வரும்… பாத்துக்க… இப்ப கொஞ்சம் பிஸி… அப்புறம் கூப்பிடுறேன்… பை…” என்றபடி போனை கட் செய்தவரை எதிர்க்கொண்டார் பொன்னம்பலம்.

“என்ன… சொல்லுங்க…?” என்றார்.

“சார்… ஆம்பூலன்ஸ் வந்திருச்சு…” என்றார் மெதுவாக.

“சரி… ஆக வேண்டியதைப் பாருங்க…. இவரோட பசங்க வந்தாப் போலீஸ் ஸ்டேசனுக்கு வரச்சொல்லி கான்ஸ்டபிள்ஸ்க்கிட்ட சொல்லிட்டுப் போங்க… விசாரிச்ச வரையில அந்தப் பொண்ணுக்கும் இந்தக் கொலைக்கும் சம்பந்தமில்லைன்னு தோணுது…. தேவைப்பட்டா விசாரணைக்கு கூப்பிடுவோம்ன்னு சொல்லியிருக்கேன்… அதையே நீங்களும் அவகிட்டச் சொல்லி அனுப்பிடுங்க… அப்புறம் அவ ரெண்டு பேரு சொன்னா… அது… ம்ம்ம்ம்…. முதல்ல சொன்னது ரெ… ரெத்… ஆங்க்… ரெத்தினம்… அப்புறம்…” நெற்றியைத் தேய்த்தார்.

அந்த இடைவெளியில் “ சார்… அவன் வாட்ச் மேன் சார்.. நான் விசாரிச்ச வரை அந்தப் பொண்ணு மாதிரித்தான் இவனும் சொல்றான்”

“ஓ ஆளு இங்கதான் இருக்கானா…? நாந்தான் பாக்கலயோ…? சரி… அவனையும்… அப்புறம் இன்னொருத்தர் டாக்டர்…….. பேரு கூட…. சி….. சிவ….ராமன்,,, எஸ்… டாக்டர் சிவராமன்… இவங்க ரெண்டு பேரையும் நல்லா விசாரிக்கணும்.”

“சார்… நான் அவங்கிட்ட விசாரிச்ச வரையில அவன் பொய் சொல்ற மாதிரி தெரியலை… அவனும் டாக்டர் பேரைச் சொன்னான். அவரு ரொம்ப நல்லவருன்னு அடிச்சிச் சொல்றான்… இருந்தாலும் நீங்களும் அவனை விசாரிச்சிருங்க சார்… நீங்க விசாரிக்கிற விதம் வேற மாதிரி இருக்கும்ல்ல…”

“என்னத்தை சொல்லப் போறான்… உங்ககிட்ட சொன்னதைத்தான் எங்கிட்டயும் சொல்வான்… இந்தக் கேஸ் நம்மளை அலைய வைக்கப் போகுதுன்னு நினைக்கிறேன்… ரொம்பத் தெளிவாப் பிளான் பண்ணியிருக்காங்க… தடயமிருந்தாலே இழுத்தடிக்கும். இங்க தடயம்ன்னு எதுவும் சிக்கலை. பொரன்சிக் ரிப்போர்ட்ல எதுவும் கிடைக்கிதான்னு தெரியல. ஆரம்பமே தலை சுத்த வைக்கிது” என்றபடி தலையைப் பிடித்துக் கொண்டார்.

“சார்… காபி வாங்கிட்டு வரச்சொல்லவா..?”

“ம்… அந்த லதாவக் கூப்பிட்டு காபி போடச் சொல்லுங்களேன்.” கடுப்படித்தார் சுகுமாரன்.

“இல்ல சார்… தலையைத் தலையைத் தடவுனீங்க… அதான் தலை வலிக்கிதோன்னு…” மெல்ல இழுத்தார் பொன்னம்பலம்.

“இனித் தலைவலிதான்… சரி… சரி… அவனை… அதான் அந்த ரெத்தினத்தைக் கூப்பிடுங்க…”

“இங்கதான் சார் இருந்தான்… இந்தாப் பார்க்கிறேன்…” என்றபோது ஒரு கார் வந்து நின்றது. அதிலிருந்து பதட்டமாய் இறங்கிய நடுத்தர வயது வழுக்கைத் தலை மனிதர்  வேகமாக அவர்களை நோக்கி வந்தார்.

“சார் நீங்க..?” எனப் பொன்னம்பலம் கேட்டதும்,

“சார்… ஐ ஆம் டாக்டர் சிவராமன்” என்றார் அவர்.

நன்றி : படம் இணையத்திலிருந்து

(புதன்கிழமை – விசாரணை தொடரும்)