தொடர்கதை : காதலின் தீபம் ஒன்று

அத்தியாயம் – 12

கல்பனா சன்னாசி

அத்தியாயம் - 1
அத்தியாயம் - 2
அத்தியாயம் - 3
அத்தியாயம் - 4
அத்தியாயம் - 5
அத்தியாயம் - 6
அத்தியாயம் - 7
அத்தியாயம் - 8
அத்தியாயம் - 9
அத்தியாயம் - 10
அத்தியாயம் - 11

அடுத்த இரண்டு மூன்று நாட்களில் சரணின் காதல் கதை அதால பாதாள வீழ்ச்சியை எட்டியது. அனேகமாக முடிந்தே போய்விட்டது எனலாம் சரண் – தீப்தி காதல் க(வி)தை.

அன்றைக்கு ரெஸ்ட்ராண்ட்டில் சரண் பில்லை செலுத்திவிட்டு வருவதற்குள் தீப்தி பறந்திருந்தாள்.

வீட்டை அடைந்த சரண் உடனடியாக தீப்திக்கு போன் செய்தான். எடுக்கவில்லை. திரும்பத் திரும்ப எனப் பத்து தடவை போன் செய்திருப்பான். பத்து தடவையும் பாவி போனை எடுக்கவேயில்லை.

“ஐயாம் ஸாரி”, என டெக்ஸ்ட் செய்தான். செய்தி சென்று சேர்ந்ததற்கான டிக் மார்க் உடனே வந்தது.

செய்தி படிக்கபட்டுவிட்டது என்பதற்கான நீல டிக்கும் வரத்தான் செய்தது. ஆனால் கிட்டத்தட்ட ஒண்ணேகால் மணி நேரம் கழித்து,

மன்னிப்பை படித்திருப்பாள். மனசு மாறியிருக்கும். போனை எடுப்பாள்.

எதிர்பார்ப்போடு மீண்டும் தீப்தியை போனில் அழைத்தான்.

இரண்டு ரிங்கில் இணைப்பு துண்டிக்கப்பட்டது. இதயம் துண்டிக்கப்பட்டது போல் துடித்தான் சரண்.

இப்படிக்கும் அப்படிக்குமாக தன் அறையை சில பல தடவைகள் அளந்த சரண், “லெட் மீ எக்ஸ்ப்ளெயின்”, மறுபடியும் டெக்ஸ்ட் செய்தான்.

செய்தி சென்று சேர்ந்ததற்கான டிக் மார்க் வந்தது. ஆனால் நீண்ட நேரமாகியும் நீல டிக் வரவே இல்லை.

கோபத்தில் போனைக் கடாசிவிட்டு படுக்கையில் விழுந்தான்.

புரண்டு புரண்டு படுத்தான் சரண். பாதி ராத்திரியில் கடாசிய போனை எடுத்துப் பார்த்தான்.

நீல டிக் வந்திருக்கவே இல்லை.

“ராட்ஸசி. ராட்ஸஸி”, பல்லைக் கடித்துக்கொண்டு உறுமிவிட்டு மறுபடியும் மொபைலைக் கடாசினான்.

பிறகு ஏதோ நினைத்துக்கொண்டவனாக, வீசி எறிந்த மொபைலை எடுத்து, முன்னம் தீப்தி ஷேர் செய்திருந்த “அன்னை தெரெஸா மகளிர் விடுதி” யின் தொலைபேசி எண்ணைக் கண்டுபிடித்து அதற்கு போன் செய்தான். அது உடனே எடுக்கப்படவில்லை.

காதலியோடு சண்டை போட்டுவிட்டு சமாதானத்துக்கு அலைகிற காதலர்களும் கஜினி முகம்மதுவின் தலைவிதியும் ஒன்று.

மீண்டும் மீண்டும் படையெடுக்க வேண்டும்.

ஒரு வழியாக விடுதியின் ஊழியர் யாரோ தொலைபேசியை எடுத்தார்கள்.

“தீப்திகிட்டப் பேசணும்” என்றான் சரண் சுருக்கமாக.

“ராத்திரி ரெண்டு மணிக்கா?”

“ஆமாம்.”

“சரி, ரூம் நம்பர்?”

“அது.. தெரியாது. ரெண்டு நாள் முன்னாடிதான் உங்க ஹாஸ்டலில் சேர்ந்தாங்க.”

“அது சரி, இந்த ராத்திரி ரெண்டு மணிக்கு என்னப்பா பேசணும்? எல்லாரும் தூங்கிட்டாங்களே?”

“ப்ளீஸ். கூப்டுங்களேன். முக்கியமான விஷயம்.”

“சரி, லைன்ல இருங்க. பாத்துட்டு வரேன்”

மீண்டும் இணைப்பு தொடரவும், “ஹலோ”, என்றது சரணின் எதிர்முனை. தீப்தியின் குரலை எதிர்பார்த்தால், அந்த ஊழியர் பெண்மணியின் கரகரத்தக் குரல்தான்.

“போய் கூப்ட்டேம்ப்பா. அந்தப் பொண்ணு வர மாட்டேங்குது. விஷயத்தை கேட்டுக்க சொன்னிச்சு. அப்புறம் நீ யாருன்னு கேட்டுச்சி.”

உஷாரானான் சரண்.

“நான் தீப்தியோட ரிலேட்டிவ். அவ அப்பாவுக்கு ஹார்ட் அட்டாக். அதை சொல்லதான்…” சரணைப் பாதியிலேயே வெட்டினாள் அந்தப் பெண்மணி.

“அய்யய்யோ, ஹார்ட் அட்டாக்கா? இரு வரேன்.”

இந்தப் பக்கம் சரண் புன்னகைத்துக் கொண்டான்.

தீப்தி வரமாட்டேன் என்றாலும் அந்த ஊழியர், தீப்தியை கையோடு இழுத்துக்கொண்டு வந்துவிடுவார்.

சரண் எதிர்பார்த்தபடியே, ஒரு வழியாக தீப்தியின் குரலில் “ஹலோ” என்ற சொல்லைக் கேட்டான் சரண்.

“தீப்தி, போனை வச்சிடாதே. நான் சரண்.”

“நினைச்சேன். எதுக்கு இப்ப என் அப்பாவுக்கு ஹார்ட் அட்டாக் வரவச்சே?”

“உன்னை வரவைக்கதான்.”

“வெரி ஸ்மார்ட். எனக்கு உங்கிட்டப் பேசப் பிடிக்கலை. போனை வை.”

“ப்ளீஸ் தீப்தி. புரிஞ்சிக்கோ. நாம சீக்கிரமே கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்.”

“எப்போ?”

“சொன்னேனே தீப்தி? என் கேரியர் ஸ்டெடி…”

“ஸ்டாப் திஸ் சரண். என் பேரண்ட்ஸ் பத்தி தெரிஞ்சிதான் நான் உங்கிட்ட ரொம்ப நாளாவே நம்ம கல்யாணத்தப் பத்திப் பேசுறேன். முதல்ல என்ன சொன்னே? ஸ்டேஜ்ல பாட சான்ஸ் கிடைக்கட்டும்னு சொன்னே. அப்புறம் என்ன சொன்னே? மூவிஸ்ல பாட சான்ஸ் கிடைக்கட்டும்னு சொன்னே? அப்புறம் ரஹ்மான் சார் ம்யூசிக்கில் பாடணும். நீ ம்யூசிக் டைரக்டர் ஆகணும். கிராமி அவார்டு வாங்கணும். ஆஸ்கர் அவார்டு வாங்கணும். அப்புறந்தான் மேரேஜ்னு அடுக்கிக்கிட்டேப் போவியா? சொல்லு சரண்.”

“நாளைக்கு எனக்கு ஆடிஷன்.”

ஒரு நொடிக்குப் பின், ஒரு நீண்ட பத்தி அளவுக்கு பத்து வரிகள் பேசியவள், இப்போது உடனே பேசிவிடவில்லை. பின்,

“ஆடிஷன் எங்கே?”

“ரஹ்மான் சார் ஆஃபீஸில். அன்னைக்கு நீ கார்டு கொடுத்தியே? அதனால் கிடைச்ச மீட்டிங்.”

“ம்.”

சரண் தொடர்ந்தான்.

“தீப்தி நாளைக்கு நான் ஆடிஷன்ல செலக்ட் ஆகிட்டா நாளன்னைக்கே நம்ம கல்யாணம். இட்ஸ் ஜஸ்ட் எ மேட்டர் ஆஃப் டைம் தீப்தி. தயவு செஞ்சுப் புரிஞ்ச்சுக்கோ.”

தீப்தி அமைதியாக இருந்தாள்.

“நீ.. நீ.. எங்கிட்டப் பேசலைன்னா, சண்டை போட்டா மனசு வலிக்குது தீப்தி. அதுவும் இப்டி சிக்கலான நிலையில் நீ விலகிப் போனா… ப்ளீஸ் தீப்தி. டோண்ட்.”

“ஓகே. ஆல் தி பெஸ்ட் ஃபார் யுவர் ஆடிஷன். போய்த் தூங்கு. அப்புறம் ஆடிஷனப்போ தூங்கி வழியப் போறே.”

“தாங்க்யூ தீப்தி.”

“குட் நைட்.”

தீப்தியிடம் பேசி முடித்ததும், சரணுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது. ஆனாலும் தீப்தி என்னவோ தன்னோடு முழுவதும் சமாதானமாகவில்லை எனத் தோன்றியது சரணுக்கு.

மறுபடி பேசினால் புரிந்துகொள்ள மாட்டாளா என்ன?

உறக்கத்தை அழைத்துக்கொண்ட அவன் விழிகளுக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை பெண்களிடம் புரிதல் காணுவது குதிரைக் கொம்பென்று.

வெள்ளிக்கிழமை தொடரும்

நன்றி : படங்கள் இணையத்திலிருந்து